disolbatu
1. (kimika) aditza · Bi substantzia nahastu, disoluzio edo soluzio kimiko lortze aldera.
Gaztelaniaz: disolver [química]
Loturiko hitzak
disolbagarritasun1. Disolbagarria denaren nolakotasuna, hots, disolbatzaile batekin nahastu eta harekin disoluzio bat osatzeko gaitasuna duen konposatu kimikoarena.
karbonoaren ziklo1. Karbonoak, gehienetan beste elementu batzuekiko konposatu kimiko eran, naturan nahiz gizakiaren eraginez jarraitzen dituen egoera eta prozesu kimiko nahiz biologikoen multzoa.
ur desionizatu1. Katioirik eta anioirik gabeko ura, ur destilatutik gertukoa baina hark ez bezala elementu neutroak izan ditzakeena..