Kategoria: kimika
1. (kimika) izena · Beste substantzia bati gehitzen zaion substantzia edo gai, haren propietateak hobetu edo hari ezaugarri jakin batzuk emate aldera.
1. (kimika) izena · Kimika organikoan, erreaktiboen atomo guztiek konposatu berri bat sortzen duten erreakzio kimikoa.
1. (kimika) (fisika) aditza · Adsortzio izeneko prozesua garatu edo gertatu.
2. (kimika) (fisika) izena · Adsortzioaren prozesuan, adsorbatzailearen gainazalean itsatsirik geratzen den gaia.
1. (kimika) (fisika) izena · Adsortzioaren prozesuan, gas, likido edo disolbatutako solido baten partikulak bere gainazalean hartzen dituen gaia.
1. (kimika) (fisika) izena · Gorputz batek bere gainazalean gas, likido edo disolbatutako solido bateko partikulak itsasteko prozesua eta horren ondorioa.
1. (kimika) izena · Gel baten antzeko material oso arina, non likidoaren ordez gasa erabiltzen den, bereziki isolatzaile moduan erabiltzen dena.
1. (fisika) (kimika) izena · Airean edo gas ingurune batean suspentsioan dauden partikula solido edo likidoen multzoa; partikula horietako bakoitza.
2. (aldaera) izena · Esprai.
1. (kimika) izena · Substantzia kimikoek beraien artean konbinatu eta konposatu kimikoak osatzeko propietatea.
2. (matematika) izena · Bi irudi geometrikoen arteko antzekotasun-erlazio lineal mota.
3. izena · Antzekotasuna, kidetasuna.
4. (biologia) izena · Espezie batzuen jatorri filogenetiko komuna.
5. (hizkuntzalaritza) izena · Hizkuntza batzuek elkarrekin partekatzen duten jatorria, gramatika edo bestelako ezaugarrien multzoa.
1. (kimika) (nekazaritza) izena · Nekazaritzarako produktu kimikoak, hala nola ongarriak eta produktu fitosanitarioak, nola garatu eta ekoitzi ikertu egiten duen kimikaren adarra.
1. (kimika) izena · Erreakzio kimiko nagusi batekin batera gertatzen den bigarren mailako erreakzio kimikoa.
1. (kimika) izen · Lagin batean dagoen alkali edo base baten kontzentrazio edo kantitatearen kalkulatzeko teknika.
1. (kimika) izena · Nitrogreno atomo batez eta bi atomo hidrogenoz osaturiko erradikal monobalentea.
1. (kimika) izena · Substantzia edo material batean dauden elementu eta molekula kimikoen presentzia, horien kopuruari erreparatu gabe, ikertzen duen azterketa eta horren emaitza.
1. (kimika) izena · Kimikoki aztergai den substantzia.
1. (kimika) (fisika) izena · Elektroiak jasotzeagatik karga elektriko negatiboa duen atomo edo molekula; karga elektriko negatiboko ioia.
1. (kimika) izena · Molekula batean elementu kimiko bakoitzak duen atomo kopurua.
2. (informatika) izena · Datu-base batean transakzio edo prozesu-multzo batek bete beharreko baldintza, zeinaren arabera datu-basea koherentea izateko, prozesu guztiak burutu ezean, transakzioa deuseztatu behar den.
1. (kimika) izena · Hidrogeno ioduroa uretan disolbatuz eskuratzen den azido gogorra.
1. (kimika) izena · Elementu kimiko baten atomo batek beste atomo batekin partekatu dezakeen elektroi-kopuru handiena.
1. (kimika) izena · Balentzia-geruzan, hots, atomoaren azken elektroi geruzan, dauden elektroietako bakoitza.
1. (kimika) izena · Atomo bateko azken elektroi-geruza, nongo elektroi-kopuruak beste atomo batzuekin lotzeko ahalmena baldintzatzen duen.
1. (kimika) izena · Erreakzio kimiko bateko gaien arteko erlazio estekiometriko zehatza, gai horiek guztiz kontsumitzen dituena.
1. (kimika) izena · Merkurio bolumen handiagoa duen termometroa, tenperatura aldaketa txikiak neurtzeko erabiltzen dena.
1. (kimika) izen · Substantzia edo gai baten masa-unitatearen tenperatura gradu bat gehitzeko aplikatu beharreko bero kantitatea.
1. (kimika) adjektiboa · Biko balentzia kimikoa duena, eta beraz bi lotura kimiko izan ditzakeena.
2. (logika) adjektiboa · Egia eta faltsua balioak baino onartzen ez dituena.
1. (kimika) adjektiboa · Substantzia batez mintzatuz, airean dagoen hezetasuna xurgatu eta ondorioz desegin edo likido bihurtzen dena.
1. (kimika) izena · Substantzia batzuek airean dagoen hezatasuna xurgatu eta horren ondorioz desegin edo likido bihurtzeko duten propietatea.
1. (fisika) (kimika) izena · Gai edo gorputz batean barneraturiko edo haren gainazalean itsatsiriko beste gai bateko partikulak askatzea.
1. (kimika) izena · Bi karga elektriko negatibo dituen ioia.
1. (kimika) aditza · Substantzia edo disoluzio bati, hura nahasteko disolbatzaile izeneko substantzia isurkaria bota.
1. (kimika) izena · Konposatu kimiko bati buruz, disolbatzaile batekin nahastu eta hartan disolbatzeko duena.
1. (kimika) izena · Disolbagarria denaren nolakotasuna, hots, disolbatzaile batekin nahastu eta harekin disoluzio bat osatzeko gaitasuna duen konposatu kimikoarena.
1. (kimika) aditza · Bi substantzia nahastu, disoluzio edo soluzio kimiko lortze aldera.
1. (kimika) izena · Solutu izeneko substantzia bat disolbatu eta harekin disoluzio bat osatzeko erabiltzen den gaia.
1. (kimika) izena · Bi substantzia kimikoren nahasketa homogeneoa, haietako bat likidoa izanik.
2. izena · Desegitea, deuseztatzea.
1. (kimika) izena · Substantzia toxikoez mintzatuz, denbora luzean haien eraginpean izanda gertatzen den efektua.
1. (kimika) izena · Erreakzio kimiko batean sartzen diren erreaktiboak eta gauzatzen diren produktuak horien kopuruekin batera zehazten dituen adierazpena.
1. (kimika) izena · Molekula poliatomiko batean, atomo bakoitzean lotura kobalentean parte hartzen ez duten balentzia-elektroi bikoteetako bakoitza.
1. (kimika) izena · Bohr-en eredu atomikoan, atomoaren nukleoaren inguruan elektroiak kokatzen diren ingurune zirkularretako bakoitza, nukleoaren distantzia desberdinetara. .
1. (kimika) izena · adjektiboa · Erreakzio kimiko batean elektroi pare bat bereganatuz nukleozale deritzon beste espezie batekin lotura egiten duen espezie kimikoa.
1. (kimika) izena · Espezie kimiko bat elektroizale izateko indarra, nukleozale batekin erreazkio azkarra egiteko abiaduran islatzen dena.
1. (kimika) izena · Disoluzio batean ioi askeetan banatzen den eta beraz elektrizitatea eroaten duen substantzia.
1. (kimika) izena · Elektronegatibotasun.
1. (kimika) izena · Atomo batek beste batekin elkartu eta molekulak eratzean elektroiak erakartzeko joera eta ahalmena.
1. (kimika) izena · Elektropositibotasun.
1. (kimika) izena · Molekulen osaketan, atomo batek elektroiak emateko joera edo ahalmena.
1. (kimika) izena · Kimika organikoan, bigarren erreaktibo baten eraginez erreaktibo batek atomoak galdu eta konposatu berri bat, lotura anitzarekin, sortzen duen erreakzio kimikoa.
1. (kimika) izena · Nukleoaren inguruko elektroi-geruzetako bakoitza, bereziki geruza horrek energia maila jakina izateari erreferentzia eginez, hainbat eta handiagoa nukleotik zenbat eta gehiago urrundu.
1. (kimika) izena · Kono moztu baten forma duen beirazko edo plastikozko ontzia, zilindro formako aho batekin, kimika eta fisikako laborategiko lanetan erabili ohi dena.
1. (kimika) izena · Energia bero moduan askatzen duen erreakzio kimikoa.
1. (kimika) (biologia) izena · Soluzio batean dauden substantziak eta mikroorganismoen kopuruak zehazteko erabiltzen den gailua, hara igorritako argi-sorta baten xurgapenean oinarrituta.
1. (kimika) izena · Erreakzio kimiko bateko erreaktibo eta produktuen arteko erlazio kuantitatiboa.
2. (kimika) izena · Delako erlazioarekin loturiko kalkulua.
1. (kimika) adjektiboa · Estekiometriari edo erreakzio bateko erreaktibo eta produktuen arteko erlazio kuantitatiboari dagokiona.
1. (kimika) aditzondoa · Erlazio estekiometrikoaren, hots, erreakzio kimiko bateko erreaktibo eta produktuen arteko erlazio kuantitatibo zehatzaren arabera.
1. (kimika) izena · Ester baten sintesi-prozesua, azido karboxiliko baten eta alkohol baten arteko erreakzio kimikoaren bitartez gertatzen dena.
1. (hezkuntza) izena · Trebakuntza.
2. izena · Egitura geologiko edo geografikoa.
3. (gudaritza) izena · Gudari edo pertsona-talde baten banaketa ordenatua espazioan.
4. (kimika) izena · Konposatu bat sintesiz beste konposatu kimiko batzuetatik sortzea.
1. (kimika) izena · Upel elektrolitiko.
1. (kimika) izena · Elektroi-geruza.
1. (kimika) izena · Karbono hidratoak, hala nola azukrea eta almidoiak, azido, alkohol eta karbono dioxido bihurtzen dituen prozesua, onddo, legami eta bakteria jakinen eraginez oxigenorik gabeko ingurunean.
1. (kimika) izena · Disoluzio batean hauspeatu edo solido bat eskuratzeko prozesua eta horen ondorioa.
1. (kimika) izena · Disoluzio batean erreakzio kimiko edo prozesu fisiko baten ondorioz sortzen den gai solidoa.
1. (kimika) aditza · Disoluzio batean gai solido bat sortu, erreakzio kimiko edo prozesu fisiko baten ondorioz.
1. izena · Zerbait inguratzen duen eremua.
2. izena · Giza eta gizarte fenomeno bat eragiten duten faktore sozial, ekonomiko eta kulturalen multzoa.
3. (biologia) (kimika) izena · Fenomeno kimiko edo biologiko bat garatzen den kanpoko kondizio edo faktoreen multzoa.
4. (matematika) izena · Puntu bat eta horren inguruan dagoen multzo ireki bat biltzen dituen espazioaren zatia.
1. (kimika) (kimika) izena · Elektroiak jaso edo emateagatik karga elektrikoa duen atomo edo molekula
1. (kimika) izena · Beste atomo edo molekula bati loturik ez dagoen ioia.
1. (kimika) izena · Atomo bakar batetik eratorritako ioia; elektroiak eman edo jaso egiten dituen atomoa.
1. (kimika) izena · Bi atomok edo gehiagok osaturiko ioia; molekula poliatomiko batetik eratorritako ioia.
1. (fisika) (kimika) izena · Ioiak, hots, elektroiak jaso edo emateagatik karga elektrikoa duten atomo edo molekulak, sortzeko prozesu kimiko edo fisikoa.
1. (kimika) izena · Nukleoan protoi kopuru berdina baino neutroi kopuru ezberdina dituzten elementu kimiko baten aldaeretako bakoitza.
1. (kimika) (biologia) izena · Karbonoak, gehienetan beste elementu batzuekiko konposatu kimiko eran, naturan nahiz gizakiaren eraginez jarraitzen dituen egoera eta prozesu kimiko nahiz biologikoen multzoa.
1. (kimika) (fisika) izena · Elektroiak emateagatik karga elektriko positiboa duen atomo edo molekula; karga elektriko positiboko ioia.
1. (kimika) izena · Substantzia edo materialen osaera kimikoa ikertzen duen kimikaren arloa, arlo horretako teknika-multzoarekin batera.
1. (kimika) izena · Karbono osagai gisa duten substantzia kimikoak aztertzen dituen kimikaren adarra.
1. (kimika) adjektiboa · Kimikakoa, kimikari dagokiona.
1. (fisika) (kimika) izena · Erreakzio kimiko bat eragiten duen adsortzioa.
1. (kimika) (medikuntza) izen · Odola edo beste koloide batean, gas- edo likido-fasetik gel edo gai likatsua bereiztea, odolaren kasua hemorragia geldiaraztea helburu duena.
1. (kimika) izena · Bereziki substantzia toxikoez mintzatuz, haietako batzuen eraginpean izanda sortzen den baterako efektua, bereziki banakako eraginpean baino handiagoa dela adierazteko.
1. (kimika) izena · Atomo edo molekula bateko elektroiak orbitaletan zehar banatzeko modua.
1. (kimika) izena · Lotura ionikoz eraturiko konposatu kimikoa.
1. (kimika) izen · Bi elementu kimiko edo gehiago kimikoki bateratzean (ez soilik nahastean) sortzen den substantzia.
1. (kimika) izena · Bere osaeran karbonoa duen konposatu kimikoa.
1. (kimika) izena · Molartasun.
1. (kimika) izena · Kopolimeroak eratzeko prozesua, monomero mota bi edo gehiago elkarrekin lotuz.
1. (kimika) izena · Monomero mota bi edo gehiago elkarrekin lotuz eratzen den polimeroa.
1. (kimika) aditza · Substantzia edo konposatu kimiko kristal-forma hartu.
1. (kimika) izena · Substantzia edo konposatu kimiko batek kristal-forma hartzeko prozesua.
1. (kimika) izena · Disoluzio kimiko bateko solutuak fase desberdinetan kristalizatzeko prozesua, solutu haien disolbagarritasun desberdinen ondorioz haietako bakoitzak kristalizatzeko behar dituzten tenperatur
1. (kimika) izena · Kristalizatutako subtantziek bere barnean proportzio zehatzetan duten ura.
1. (kimika) izena · Masaren kontserbazio-lege.
1. (kimika) izena · Lotura kobalenteen artean, elektroi-bikote bakar bat partekatuz gertatzen dena.
1. (kimika) izena · Energia-maila.
1. (kimika) izena · Molekula oso handia, milaka atomok osaturikoa, maiz monomoero edo molekula txikien multzokatzearen ondorioz sortua.
1. (kimika) izena · Sistema isolatu batean garatzen den erreakzio kimiko arrunt batean, erreaktiboen masa eta produktuen masa berdinak direla baieztatzen duen lege zientifikoa.
1. (kimika) izen · Izaki bizidunen prozesu biologikoen ondorioz eratortzen ez den materia, eta prozesu fisiko-kimiko hutsez eraldatzen dena.
1. (kimika) izena · Masaren kontserbazio-lege.
1. (kimika) izena · Ipurdi zabaleko eta aho estuko beirazko edo plastikozko ontzia, kimika eta fisikako laborategiko lanetan maiz erabiltzen dena.
1. (kimika) izena · Molaltasun.
1. (kimika) izena · Disoluzio kimiko batean, disolbatzaile kilo bakoitzeko dagoen solutu-mol kopurua.
1. (kimika) izena · Molartasun.
1. (kimika) izena · Disoluzio batean, disoluzio-litro bakoitzeko dagoen solutuaren mol kopurua.
1. (kimika) izena · Bi atomok edo gehiagok osaturiko substantzia edo entitate kimikoa, egonkorra eta elektrikoki neutroa.
2. (kimika) izena · Substantzia kimiko homogeno eta egonkor baten zatikirik txikiena.
1. (kimika) izena · Bi atomoz osaturiko molekula.
1. (kimika) izena · Elementu kimiko bakar batez osaturiko molekula.
1. (kimika) izena · Lotura kobalentez eratutrako molekula kimikoa.
1. (kimika) izena · Molekula substantzia egonkor baten zatikirik txikien gisa ulertuz, atomo bakar batez osaturiko molekula, hala nola gas nobleetako bakoitzak osatzen duena.
1. (kimika) izena · Molekula substantzia egonkor baten zatikirik txikien gisa ulertuz, bi atomok edo gehiagok osatzen duten molekula.
1. (kimika) izena · Lau atomoz osaturiko molekula.
1. (kimika) izena · Hiru atomoz osaturiko molekula.
1. izena · adjektiboa · Monarkarengandik edo herentziaz jasotako titulu batengatik, pribilegioak dituen goi mailako gizarte klase batekoa dena.
2. adjektiboa · Etorki onekoa dena.
3. (kimika) adjektiboa · Gas batez mintzatuz, erreakzio kimikoetan parte hartzen ez duena.
1. (kimika) izena · adjektiboa · Erreakzio kimiko batean elektroi bat emanez elektroizale deritzonarekin lotura egiten duen espezie kimikoa.
1. (kimika) izena · Substantzia baten kontzentrazio jakin, zehatz eta egonkorra duen disoluzio kimikoa.
1. (kimika) izena · Olio itxurako substantzia naturala, gehienetan lur azpian aurkitzen dena eta hidrokarburoz osatua eta erregaiak, plastikoak eta bestelako produktuak ekoizteko lehengai gisa erabiltzen dena.
1. (kimika) izena · Polimeroak eratzeko prozesua, monomero izeneko molekula sinpleak lotuz.
1. (kimika) izena · Konposatu kimiko makromolekularra, monomero izeneko molekula berdina behin eta berriz lotuz eratzen dena.
1. (kimika) izena · Silizioz eta oxigenoz osaturiko anioia.
2. (kimika) izena · Delako anioi batetik eratorritako gatza.
3. (geologia) izena · Silizio-oxigeno tetraedroa oinarri duen mineral mota, lurrazalean arruntena dena.
1. izena · Arazo edo auzi bati bukaera emateko moldea.
2. (matematika) izena · Problema matematiko baten ebazpena; ebazpen horren azken emaitza.
3. (kimika) izena · Bi likidoren nahasketa.
1. (fisika) (kimika) izena · Adsortzio, absortzio edo kideko fenomeno fisiko-kimikoetako bakoitza.
1. (kimika) izen · Sufre, ikatz eta beste osagai kimikoekin egindako gai sukoi eta lehergarria, su-armetan, piroteknian eta lehergailuak egiteko erabiltzen dena.
1. (fisika) (kimika) adjektiboa · Gai batez montzatuz, tenperatura garaietan urtu, disolbatu, higatu edo orokorrean hasierako propietate kimiko nahiz fisikoak galtzen ez dituena.
1. (kimika) (teknologia) izena · Bi elektrodoz eta tarteko ontzi batez osaturiko gailua, energia elektrikoaz ontziko elektrolitoaren anioiak anodora eta katioiak katodora bideratuz haietan erreakzio kimikoa eragiten duena.
1. izena · Isurkari edo likido koloregabe, usaingabe eta zaporegabea, Lurrean oso ugaria, itsasoak, aintzirak eta ibaiak osatuz eta bizitzarako osagai funtsezkoa dena.
2. (kimika) izena · Bi atomo hidrogenoz eta atomo bat oxigenoz osaturiko konposatu kimikoa.
3. (pluralean) izena · Urez osaturiko eremua.
4. izena · Fruitu edo landare batetik ateratako zukua.
5. izena · Landare, hazi edo fruitu batzuen egoskina.
1. (pluralean) (kimika) izena · Disoluzio batean solutua kristalizatuta geratzen den likidoa.
1. (kimika) izena · Uraren pareko konposatu kimikoa, uraren bi hidrogeno atomoen ordez, bi deuterio isotopo dituena.
1. (kimika) izena · Katioirik eta anioirik gabeko ura, ur destilatutik gertukoa baina hark ez bezala elementu neutroak izan ditzakeena..
1. (kimika) izena · Bi atomo hidrogenoz eta bi atomo oxigenoz osaturiko konposatu kimikoa, itxuraz uraren oso antzekoa, oso oxidatzailea eta nahiko ezegonkorra dena.
1. (kimika) izena · Konposatu kimiko bat uretan disolbatuz lortzen den disoluzio kimikoa.
1. (kimika) Elementi kimiko metaliko eta erradioaktiboa, aktinidoen seriekoa eta 92 zenbaki atomikoa duena, industria nuklearrean energia-iturri gisa erabiltzen da besteka beste.
1. (kimika) izena · Upel elektrolitiko.
1. (kimika) izena · Zelulosatik ekoizten den plastikozko gaia, gehienetan xingola eran, pelikula fotografiko eta zinematografiko gisa erabiltzen dena.
1. (kimika) izena · Molekula bateko atomo batez mintzatuz, balentzia-geruzako elektroi-bikote bakarti edo ez-lotzaileen kopurua gehi elektro-bikote lotzaileen kopurua.
1. (kimika) izena · Zilar puru edo garbia, zilarra osagai den beste konposatu edo mineraletatik kimikoki erauzia.
Artikulurik faltan botatzen al duzu?
Osatu ezazu hurrengo galdetegia, zure eskaera lehenbailehen argitaratzen saiatuko gara
