komunztatu

komunztatu
1.  (hizkuntzalaritza)  aditza · Esaldi bateko osagaien ezaugarriak era koordinatuan lotu, hala nola pertsona, numero eta generoari buruz.
Gaztelaniaz: concordar [lingüística]

Loturiko hitzak

maiestatezko plural

1. "Gu", "gure" eta pluraleko lehenengo pertsona adierazten duten beste hitzak solemnitatezko hitzaldietan erabiltzeko modua, norberaren duintasuna eta irmotasuna adierazi nahian.

boz pasibo

1. Ekintzaren subjektua jasaile edo pazientea den eta egilea edo agentea osagarri gisa agertzen den perpausa eta horri dagokion aditzaren joskera.

afinitate

1. Substantzia kimikoek beraien artean konbinatu eta konposatu kimikoak osatzeko propietatea.

2. Bi irudi geometrikoen arteko antzekotasun-erlazio lineal mota.

3. Antzekotasuna, kidetasuna.

4. Espezie batzuen jatorri filogenetiko komuna.

5. Hizkuntza batzuek elkarrekin partekatzen duten jatorria, gramatika edo bestelako ezaugarrien multzoa.


Inguruko hitzak

komisario komunikazio komunzki komunztadura komunztatu konbekzio konbekzio konbekzio-korronte konbentzionalki konbergentzia

Artikulurik faltan botatzen al duzu?

Osatu ezazu hurrengo galdetegia, zure eskaera lehenbailehen argitaratzen saiatuko gara


logo
gizapedia.org
Ausazko hitza