Kategoria: hizkuntzalaritza
1. (hizkuntzalaritza) izena · Adberbio batetik eratortzen den adjektiboa; adibidez, "negu hurbila" esaldian "hurbila".
2. (hizkuntzalaritza) izena · Adberbio batez ordezka daitekeen adjektiboa.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Bat baino gehiago direnean, hitz edo esamolde baten esanahietako bakoitza.
1. izena · Ezagutzarako ahalmena.
2. (hizkuntzalaritza) izena · Hitz edo esapide batez mintzatuz, horren esanahietako bakoitza.
3. izena · Zentzumenen bitartez zerbaitetan jartzen den ernetasuna eta horretarako gaitasuna..
1. (hizkuntzalaritza) adjektiboa · Hitz edo esapide batez mintzatuz, adiera edo esanahi bakarra duena.
1. aditza · Zerbait esanez edo nolabait komunikatuz, azaldu, ulertarazi, aditzera eman.
2. aditza · Hitz, esaldi edo testu baten esanahia azaldu.
3. aditza · Gertaera edo egoera batez mintzatuz, horren funtsa azaldu.
4. (hizkuntzalaritza) izena · Hizkuntza-zeinu bati buruz, hark munduan edo gogoan duen islada, adierazlearen osagarria dena.
1. (hizkuntzalaritza) adjektiboa · Indarrez, gogoz eta bizitasunez adierazten duena.
1. izena · Seinale, zantzu edo orokorrean zerbait adierazten duena.
2. izena · Zerbait adierazi, azaldu edo interpretatu egiten duen pertsona.
3. (hizkuntzalaritza) izena · Kontzeptu bat adierazten duen zeinua, adieraziaren osagarria.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Egoera, gertaera edo orokorrean munduari buruzko zerbait adierazten duen perpausa.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Ekintza, gertaera edo egoera bat adierazten duen hitza, horren subjektu edo eragilea eta dagokion denbora ere adierazten dituena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Norbait zerbait egitera edo zerbait gertatzera edo izatera behartzen dela adierazten duen aditza.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Beste hitz batzuetatik eratorri eta haiekiko elkarketaz osatzen ez den aditza.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Zentzu osoa hartzeko, objektu zuzena eta zeharkako objektua zehaztu behar dituen aditza.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Lexema edo hitz batzuen elkarketaz osaturiko aditza.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Objektu zuzenik onartzen ez duen aditza eta beraz boz pasiboan jarri ezin daitekeena.
1. (hizkuntzalaritza) aditza · Subjektua atributu batekin lotu baino egiten ez duen aditza, ekintzarik adierazten ez duena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditz laguntzaile batekin osatzen duen aditz-sintagma batean, burutzen dena edo gertatzen dena adierazten duen adizkia, esaldiari esanahia ematen diona.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditz nagusi bat eta aditz laguntzaile bat elkartuz osatzen den aditza; adibidez, "jaten dut".
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditz kopulatiboa bezala, ekintzarik adierazten ez duten aditza, baina nolabaiteko zentzu edo esanahia adierazten duena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Hitz bakar batean adierazi eta jokatzen den aditza; adibidez, "daramat".
1. (hizkuntzalaritza) izena · Esaldia aipatzen den uneari buruz aditzaren ekintza edo gertaera lehen, orain edo gero izan den adierazten duen aditzaren ezaugarria.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditzak adierazten duen ekintzaren garapen mota adierazten duen marka, hala nola ekintza burutua den, burutzen ari den edo etorkizunean burutuko den.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Euskarari buruz, aditza da/zaio/du/dio sailekoa den ezartzen duen kategoria.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditz-jokoan aldatu gabe geratzen den aditz-formaren zatia.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditzak adierazten duen ekintza izen gisa adierazten duen aditz-forma; adibidez, "berotze".
1. (hizkuntzalaritza) izena · Euskaraz, aditz nagusiak hartzen dituen moldeetako bakoitza, hala nola partizipio burutugabea eta hortik datorren aditz-izena, partizipio burutua, partizipio prospektiboa eta aditzoina.
2. (hizkuntzalaritza) izena · Orokorrean, aditzetik eratorrita izen edo beste kategoria gramatikal gisa jokatzen duen hitza.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditz baten formak osatzeko modua, pertsona, numeroa eta denbora zehazten dutenak besteak beste.
2. (hizkuntzalaritza) izena · Delako aditz-forma guztien multzoa.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditzaren forma jakin batek perpauseko beste osagaiekin izan behar duen adostasuna.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditzak adierazten duen ekintzari buruz hiztunak duen jarrera adierazteko aldaeretako bakoitza, hala nola ekintza erreala edo balizkoa den, ahalera, agintera, ekintzaren beharra eta nahia.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditza eratzeko modua, hala nola aditz-erroa eta morfemak nola antolatu eta era trinkoan edo perifrastikoan osatzen den.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Ekintza, egoera edo prozesu bat adierazteko aditz bat baino gehiago darabilen esapidea.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditz predikatibo batek eransten zaizkion osagarriekin batera osatzen duen perpausaren atala.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Atal nagusitzat aditza duen perpaus baten sintagma edo zatia, objektu edo osagarri batzuekin osatzen dena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditza nukleotzat duten eta hura osatu edo aldatu egiten duten hitzen multzoa.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Hizkuntza batean aditzak osatzeko erregela guztien multzoa.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Denbora, pertsona eta numeroaren arabera aditz batek hartzen dituen formen multzoa.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aspektu-markarik ez duen aditzaren forma; adibidez, "ekarri" aditzean, "ekar" forma.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Euskaraz, adberbioaren funtzioa betetzen duen hitza, kasu-markarik ez duena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Denbora, pertsona, numeroa eta beste zenbait alderdi komunztadura-marken bitartez adierazten dituen adizkia; adibidez, "dizkiot".
1. (hizkuntzalaritza) izena · Denbora, pertsona eta numeroaren araberako flexio edo markarik ez duen adizkia.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditz nagusi baten esanahia zehaztu egiten duen aditza, hala nola pertsona, numero eta denborari buruz.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditz-formak nola eratzen diren erakusten duen taula.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Euskaraz, adberbioaren funtzioa duen kasu-markadun izena; adibidez, "lagunarentzat".
1. (hizkuntzalaritza) aditza · Izen, izen multzo edo diskurtso bati adjektiboak txertatu.
2. (hizkuntzalaritza) aditza · Berez adjektiboa ez den hitz bat adjektibo gisa erabili.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Adjektibatzearen ekintza; adjektiboak txertatu edo hitz bat adjektibo gisa erabiltzea.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Izen baten osagarri gisa erabiltzen den hitza, hura nolakoa edo zenbatekoa den edota haren bestelako ezaugarriren bat adierazten duena.
2. (hizkuntzalaritza) izena · Atributu edo osagarri predikatiboaren funtzioa betetzen duen hitza, nolakotasuna adierazten duena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Zenbatekotasuna edo erreferentzia adierazten duen adjektiboa, edutezko adjektiboa, zenbakizkoa, erakuslea, galderazkoa edo harridurazkoa izan daitekeena besteak beste.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Adierazten duen zera erakutsi edo seinalatu egiten duen adjektiboa; adibidez, "etxe hau" esaldian "hau".
1. (hizkuntzalaritza) izena · Izenak adierazten duen zeraren nolakotasun bat adierazten duen adjektiboa.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Kopurua adierazten duen zenbakizko adjektiboa; adibidez "lau etxe" esaldian "lau".
1. (hizkuntzalaritza) izena · Zenbateko zehazgabea adierazten duen adjektiboa; adibidez, "zenbait etxe" esaldian, "zenbait".
1. (matematika) izen · Matrize bateko elementu bakoitzeko, dagokion errenkada eta zutabea kenduta, geratzen den matrizearen determinantea, bider -1 zenbakia ber elementuaren azpiindizeen batura eginda.
2. adjektiboa · Zerbaiti estu eta esentzialki loturik dagoena; zerbaiten osagarri beharrezkoa.
3. (hizkuntzalaritza) izena · Hizkuntza-elementu baten osagarria, hala nola adjektibo bat izen batekiko.
1. (hizkuntzalaritza) izena · adjektiboa · Kasu gramatikalez mintzatuz, zerbait nora, noraino edo norantz zeratzen den adierazten duena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Norako galderari erantzuten dion kasu gramatikala.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Hizkuntza batek beste batean duen zuzeneko eragina, kidekotasunak edo kointzidentziak sorraraziz.
2. (hizkuntzalaritza) izena · Hizkuntza batek beste batean sorrarazten duen bat-etortze edo kidekotasun gisako eragina.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aurretik aipatu den elementu linguistiko bat ondoren aipatzen den elementu batek seinalatzeko fenomenoa; adibidez, Donostiara joan eta han bertan bazkaldu genuen.
1. (hizkuntzalaritza) aditza · Soinu batzuk ahoskatu baino lehen egiten den arnasbehera.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Euskalki nagusi baten bateko ezaugarri nagusiak atxikiz berezitasunak dituen tokiko hizkeren multzoa.
1. izena · Besarkatu edo biltzearen ondorioa; zerbaitek besarkatu edo hartzen duen norainokotasun edo zenbaterainokotasuna.
2. (hizkuntzalaritza) izena · Hizkuntza-elementu batek beste elementu batzuk bildu edo haiei erreferentzia egin edo eragitea.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Subjektua ekintzaren egilea moduan agertzen den perpausa eta horri dagokion aditzaren joskera.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Ekintzaren subjektua jasaile edo pazientea den eta egilea edo agentea osagarri gisa agertzen den perpausa eta horri dagokion aditzaren joskera.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Izenak adierazten duen gauza norena den adierazten duen adjektiboa; adibidez, "nire".
1. (hizkuntzalaritza) izena · Ele edo hizkuntza anitz jakin edo baliatzen dituenaren nolakotasuna; hizkuntza anitzetan azaltzea.
1. (hizkuntzalaritza) izenondoa · izena · Pertsonez mintzatuz, hizkuntza anitz dakizkiena.
2. (hizkuntzalaritza) adjektiboa · Hizkuntza batzuetan dagoena edo egiten dena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · adjektiboa · Pertsonez mintzatuz, hizkuntza bakar batean dakiena.
2. (hizkuntzalaritza) adjektiboa · Hizkuntza bakar batean dagoena edo egiten dena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · adjektiboa · Pertsonez mintzatuz, bi hizkuntzetan dakiena.
2. (hizkuntzalaritza) adjektiboa · Bi hizkuntzatan dagoena edo egiten dena.
1. (hizkuntzalaritza) adjektiboa · Epentesi izeneko fenomeno fonologikoaren ondorioz gertatzen dena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Hitzei buruz, haiek sortzeko modua edo haien jatorria.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Euskal Herrian, gazteleraz edo frantsesez baino ez dakien pertsona, euskaraz batere ez dakiena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Euskal Herrian euskara ez den eta erabiltzen den hizkuntza, bereziki gaztelera Hegoaldean eta frantsesa Iparraldean.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Izen batetik eratorri eta hari erreferentzia egiten dioten adjektiboa, adibidez "atomiko", "atomo" izenetik eratorria.
1. izen · Datuak jasotzen diren liburukia.
2. izen · Administrazio publikoan, hiritarrek izapideak egiteko aurkeztu beharreko agiriak jasotzen dituzten erakundea eta bulegoa.
3. (informatika) izen · Entitate edo elementu bati buruz jasotzen den datu-multzoa (ikus, entziklopedian, erregistroa datu-baseetan).
4. (hizkuntzalaritza) izen · Egoeraren arabera erabiltzen den hizkuntza aldaera (ikus, entziklopedian, hizkuntza-erregistroa).
1. (hizkuntzalaritza) izena · Ortografia-arauak ez errespetzatzeagatik hitz bat idaztean egiten den errorea.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Esanahi berezia duen hitz multzoa.
2. izena · Zerbait esateko modua.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Esanahi berezia duen hitz sorta, beti era berean osatzen dena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Euskara ama hizkuntza gisa ikasi ez duen euskalduna.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Esamoldeak, atsotitzak edo esaera zaharrak eta arruntean erabiltzen diren esaldiak aztertzen dituen jakintza-arloa da.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Galdera egiteko erabiltzen den adjektiboa; adibnidez, "zein etxe?" esaldian, "zein".
1. (hizkuntzalaritza) izena · h idazten den kontsonante frikari glotal ahoskabea; adibidez, "hockey" hitzeko h letra eta hori ahoskatzeko modua.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Harridurazko esaldi batean erabiltzen adjektiboa; adibidez, "hau beroa!" esaldian, "hau".
1. (hizkuntzalaritza) izen · Esanahi eta gramatika-erabilera jakina duen hizkuntza-unitatea.
2. izen · Unitate horren adierazpen idatzizkoa.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Esanahia duen hizkuntza-elementua, besteetatik hizketan etenaldi batez eta idazketan zuriune batez bereizten dena.
2. izena · Zerbait egingo dela adierazteko egiten den promes edo agintza.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Lurralde edo eremu administratibo batean, ofiziala ez den eta beraz administrazio publikoarekin harremaneta eta hezkuntza arloan onartzen ez den hizkuntza.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Zeltiar hizkuntzen azpimultzoa da, Europako mendebaldeko uharte eta kostaldean garatua, irlandera, gaelera, manxera eta bretoiera biltzen dituena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Lurralde batean, beste hizkuntza batzuekin batera ofiziala den hizkuntza.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Hizkuntza nagusi baten eraginpean minoritario edo gutxitu bilakatu den hizkuntza.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Hizkuntza orokorrean nahiz hizkuntzak partikularrean, haien jatorria, bilakaera, egitura eta erabilera aztertzen dituen diziplina teoriko eta zientifikoa.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Norantz galderari erantzuten dion kasu gramatikala.
1. adjektiboa · Nekez iragan edo gertatzen dena.
2. (hizkuntzalaritza) adjektiboa · Aditzez mintzatuz, osagarri zuzena onartzen ez duena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Perpaus kopulatibo batean, subjektuari buruz adierazten dena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Perpaus mailan loturak egiteko erabiltzen den partikula edo elementua.
1. izena · Materia edo substantzia zati baten neurria.
2. (hizkuntzalaritza) izena · Silabei eta bokalei buruz, luzea edo laburra den azaltzen duen ezaugarria.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Esaldi bateko osagaien ezaugarrien arteko adostasuna, hala nola pertsona, numero eta generoari buruz.
1. (hizkuntzalaritza) aditza · Esaldi bateko osagaien ezaugarriak era koordinatuan lotu, hala nola pertsona, numero eta generoari buruz.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Latin hizkuntzaz idazteko erabiltzen den letra-multzoa.
2. izena · Latin hizkuntzako letrekin eta haietatik eratorritako beste batzuekin osatzen den idazkera-sistema.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Letra xehea baino tamaina handiagoa duen idatzizko letra, izen propioen lehen letra gisa, esaldien hasierarako eta abar erabiltzen dena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Idaztean, tamaina normaleko letra, letra larri edo maiuskula baino tamaina txikiagokoa.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Hitzen zerrenda ordenatuak, horien esanahi eta erabilerekin batera, osatzea helburu duen jakintza-arloa; hiztegiak, lexikoak eta glosategiak osatzeko tekniken multzoa.
1. (hizkuntzalaritza) izena · "Gu", "gure" eta pluraleko lehenengo pertsona adierazten duten beste hitzak solemnitatezko hitzaldietan erabiltzeko modua, norberaren duintasuna eta irmotasuna adierazi nahian.
1. izena · Dirua edo gauza bat norbaitengandik jasotzea, hura itzultzeko konpormisoa hartuta.
2. (hizkuntzalaritza) izena · Beste hizkuntza batetik hitz bat hizkuntza bestera nolabait modlatuta ekartzea.
1. adjektiboa · Mendean dagoena.
2. (hizkuntzalaritza) izena · Perpaus bati buruz, beste perpaus bat osatzen duena.
1. izena · Mendeko edo mendean dagoenaren nolakotasuna.
2. (hizkuntzalaritza) izena · Perpausen arteko harremanei buruz, perpaus bat edo batzuek beste perpaus nagusi baten osagai moduan jokatzen duten egoera.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Hitzez, ahoz nahiz idatziz, egiten den adierazpide edo komunikazio-sistema gutxi gorabehera estandar edo arautua.
2. (hizkuntzalaritza) izena · Komunitate bateko kideek beraien artean komunikatzeko darabilten hizkuntza-aldaera berezia.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Solasean edo hizketan ari diren lagunetako bakoitza.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Noraino galderari erantzuten dion kasu gramatikala.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Hitz-elkarketan, nukleoa edo erreferente nagusia, mugatzaile edo osagarri batekin osatuko dena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditz edo adjektibo batetik izena eratortzea; adibidez, "ikasi" aditzetik "ikaste" izena, "eder" adjektibotik "edertasuna".
1. izena · Zerbaiten ondoren eta horren kausaz gertatzen dena.
2. izen · Informazio batetik logikoki eratortzen den proposizioa.
3. izen · Leinu bateko ondorengo pertsona.
4. izen · Leinu bateko ondorengo pertsonen multzoa.
5. (hizkuntzalaritza) izen · Baldintzazko perpausetan, protasi edo baldintzaren ondorengo atala.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Aditz batetik eratorritako forma, aditz nagusi moduan edo adjektibo, aditzondo edo izenak osatzeko erabiltzen dena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Zerbait adierazteko hitz bat baino gehiago baliatzen dituena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Predikatu eta beraz aditz forma bakarra duen perpausa.
1. (hizkuntzalaritza) adjektiboa · Hitz, esamolde edo esaldi bati buruz, esanahi bat baino gehiago duena.
1. (erlijioa) aditza · Erlijio bateko doktrina eta dogmak beste pertsona bati azaldu, fededun bihurtu nahian.
2. (erlijioa) aditza · Prediku edo sermoia egin.
3. (irudizkoa) (gaitzesgarria) aditza · Moralki nola jokatu behar den adierazi.
4. (hizkuntzalaritza) aditza · Perpaus batean, subjektuari buruz zerbait adierazi.
5. (hizkuntzalaritza) izena · Perpaus batean, aditzaren eta bere osagarrien bitartez subjektuari buruz adierazten dena.
1. (matematika) izena · Bi puntuk mugatzen duten lerro-zatia.
2. (enpresa) izena · Produktu- edo zerbitzu-mota jakin bati buruz behar eta eskakizun berdintsuak dituen kontsumitzaile-taldea.
3. (hizkuntzalaritza) izena · Esaldi bat osatzen duten zatietako bakoitza, horren hizkuntza-analisia egite aldera.
4. (zoologia) izena · Intsektu eta beste animalia batzuengan, egitura berdintsua duten gorputz zatietako bakoitza.
5. (teknologia) izena · Motor baten pistoien perimetroan finkatzen den eraztuna, pistoia zilindrora doitzeko erabiltzen dena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Beste baten hitz sinonimoa denaren nolakotasuna.
2. (hizkuntzalaritza) izena · Bi hitz edo gehiago sinonimoak izatearen fenomenoa.
3. (literatura) izena · Esanahi bereko bi hitz edo gehiago batera erabiltzeko baliabide erretorikoa edo estilo-figura, kontzeptu edo ideia bat nabarmentzeko asmoz.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Hitz edo esamolde bati buruz, beste hitz edo esamolde baten esanahi berdina duena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Funtzio sintaktiko bat betetzen duen hitz-multzoa, nukleo baten inguruan osatzen dena.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Hitz, esaldi edo bestelako diskurtso-elementu bat kokatzen den testu orokorra, hari esanahia eta koherentzia ematen diona.
2. izena · Fenomeno edo gertaera baten aurrekarien multzoa eta inguruko egoera, hura ulertu, interpretatu eta baloratzeko baliatzen dena.
1. izena · Egitura bat osatu eta hari nolabaiteko tankera edo forma ematen dioten oinarrizko elementua.
2. (hizkuntzalaritza) izena · Hitza osatzen duten oinarrizko elementuetako bakoitza, hala nola lexema edo erroak, morfemak, aurrizkiak, atzizkiak eta kasu-markak.
1. (hizkuntzalaritza) izena · Kopurua edo ordena adierazten duen adjektiboa; adibidez, "bi etxe" edo "bigarren etxea" esaldietan "bi" eta "bigarren".
Artikulurik faltan botatzen al duzu?
Osatu ezazu hurrengo galdetegia, zure eskaera lehenbailehen argitaratzen saiatuko gara
